۲۸ مهر ۱۳۸۸

سبزي كاري در خانه:



مقدمه:

امروزه اين مسأله به اثبات رسيده كه بين رژيم غذايي افراد و سلامت آنها رابطه عميقي وجود دارد. سبزي‌ها از نظر دارا بودن انواع ويتامين‌ها، مواد معدني، مواد پروتئيني، مواد قندي و همچنين مقدار قابل توجهي سلولز كه باعث سهولت هضم غذا مي‌شود، نقش بسيار مهمي در تغذيه انسان ايفا مي‌كنند.

وجود حداقل 10 عنصر براي ادامه رشد و نمو بدن ضروري است كه بيشتر اين عناصر در سبزي‌ها يافت مي‌شوند. طي تحقيقات به عمل آمده توسط پزشكان و متخصصان تغذيه اين نتيجه حاصل شده كه بايد سبزيجات و ميوه جات 80درصدو مواد پروتئيني و قندي فقر 20درصد حجم كل غذاي افراد را تشكيل دهد.

بنابراين مي‌توان با اختصاص دادن بخشي از محوطه منزل به احداث باغچه براي سبزيجات هم سبزي تازه و بهداشتي توليد كرد و هم با اين عمل محوطه را از حالت بي‌روحي در آورده و در واقع با ايجاد يك نوع فضاي سبز به زيبايي منزل كمك نمود و در آخر اين كه گامي در جهت خود كفايي خانواده در اين زمينه برداشت.

در اين مقاله، سعي بر اين شده مزايا،‌خواص دارويي،‌ چگونگي مصرف غذايي و طرز كاشت، داشت و برداشت 11 سبزي عمده و مورد مصرف اغلب مردم تشريح گردد تا خواننده بتواند با دريافت اطلاعات لازم به صورت عملي اقدام به كاشت سبزي در منزل خود نمايد

1ـ تربچه

تربچه گياهي يكساله يا دو ساله (در سال دوم توليد بذر مي‌كند) است و جزو سبزي‌هاي فصل خنك مي‌باشد كه حساس به گرما است.



كاشت:

قبل از كاشت بايد زمين را با كود حيواني پوسيده تقويت و زير و رو كرد، كاشت تربچه نياز به زمين پوك و قوي دارد. افزايش آن با بذر است (بذر تربچه گرد و قرمز رنگ است كه تا 5 سال قوه‌ ناميه خود را حفظ مي‌كند) بذر را به صورت دست پاش يا رديفي در رديف‌هايي با فاصله 40-30 سانتي‌متر از هم مي‌كارند. در نواحي گرم، تربچه را از شهريور تا ارديبهشت و در نواحي سردسير از اسفند تا شهريور ماه مي‌كارند.

داشت:

به علت رشد سريع تربچه، لازم است در فصل بهار و تابستان هر 6 روز يك مرتبه زمين را آبياري كرد و در پاييز بايستي مرتباً فاصله رديف‌ها را وجين نمود، در غير اين صورت تربچه‌ها شروع به پوك شدن مي‌كنند و غيرقابل مصرف مي‌شوند.

برداشت:

با توجه به طول رشد كوتاه اين سبزي، حدود 40-20 روز بعد از كاشت بذر مي‌توان اين سبزي را برداشت نمود. تربچه بايد به موقع برداشت شود و اگر در اين مورد تأخير شود مرغوبيت خود را از دست مي‌دهد.

چگونگي مصرف غذايي:

از برگ و ريشه آن به عنوان سبزي خوردني به صورت خام استفاده مي‌شود. از تربچه در تهيه سالاد نيز استفاده مي‌گردد.

خواص درماني:

تربچه مقدار زيادي ويتامين A، B ، C دارد خوردن

ترب بعد از ناهار و شام باعث هضم غذا مي‌شود زيرا عمل روده‌ها را آسان مي‌كند، همچنين براي اين از بين بردن سنگ كليه مؤثر است. خوردن ترب براي افراد چاق مفيد و براي افراد كه پس از خوردن تخم مرغ احساس سنگيني مي‌كنند خوردن ترب توصيه مي‌شود.

۲۶ مهر ۱۳۸۸

خصوصیات گندم

  • گندم ، گل آذین سنبله‌ای دارد. از هر گره آن معمولا یک سنبلچه متشکل از دو گلوم و سه گلچه بوجود می‌آید. گاهی تعداد گلچه‌ها به 9 هم می‌رسد. دانه گندم بین دو پوشش قاشق مانند به نامهای پوشک بیرونی (لما) و پوشک درونی (پائولا) قرار گرفته است. برگهای گندم مانند برگهای سایر غلات (به جز ذرت و ارزن) ، نازک و کم عرض بوده و زبانه‌های کوچکی دارند.

  • میوه گندم

  • میوه گندم با توجه به گونه آن ، 3 تا 10 میلیمتر طول و 3 تا 5 میلیمتر هم قطر دارد و شامل بخشهای زیر است.

  •     * گیاهک: یا رویان که تقریبا 5/2 درصد وزن دانه را تشکیل می‌دهد و سرشار از پروتئین و چربی است که این بخش را معمولا در تهیه آرد گندم جدا می‌کنند.
  •     * سبوس: همان پوسته دانه است و تقریبا 14 درصد از وزن دانه را تشکیل می‌دهد. سبوس را هم همچون گیاهک در مرحله آرد سازی از دانه جدا می‌کنند و معمولا برای خوراک دام مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  •     * آندوسپرم: حاوی مواد نشاسته‌ای دانه گندم است و تقریبا 83 تا 87 درصد از کل دانه را شامل می‌شود. آندوسپرم دارای دانه‌های نشاسته‌ای و مواد پروتئینی می‌باشد که دانه‌های نشاسته آن بوسیله گلوتن که یکی از پروتئینهای موجود در دانه است، بهم چسبیده‌اند. میزان گلوتن موجود در دانه بر حسب نوع و نژاد گندم تفاوت می‌کند.

  •       همین میزان گلوتن گندم است که مرغوبیت آن را تعیین می‌نماید. گندمهای قرمز سخت بهاره و پاییزه گلوتن بیشتری دارند و به همین دلیل ، ارزش تهیه نان از آنها بیشتر است. چون خمیر حاصل از آردی که از لحاظ گلوتن غنی است، به دلیل داشتن حالت کشدار ، قادر است که گازهای ناشی از تخمیر را بیشتر در خود نگهدارد و برای همین ، خمیر بهتر ورآمده و حجمش بیشتر می‌گردد.

  • آب و هوای مناسب برای رشد گندم

  • شرایط ایده‌آل برای رشد گندم ، آب و هوای خنک در دوره رشد رویشی ، آب و هوای معتدل در دوران تشکیل دانه و آب و هوای گرم و خشک در زمان برداشت محصول می‌باشد. بنابراین در مناطقی که زمستانهای سخت دارند، کشت گندم با مشکلاتی از قبیل سرما‌زدگی زمستانی مواجه می‌شود. البته باید بدانیم که گندم در برابر خشکی مقاومت چندانی ندارد و نمی‌تواند به مدت طولانی ، خشکی و کم آبی را تحمل نماید. اما قادر است خود را با شرایط خشک تا حدی تطبیق داده و با تشکیل یاخته‌های کوچکتر که در نهایت سبب تشکیل برگهای کوچک شده و در نتیجه روزنه‌ها کوچکتر می‌شود، سطح تعریق را کاهش دهد و از اثرات سوء کم آبی تا حدی محفوظ بماند.

  • انواع گندم

  • معمولا گندمها را به دو دسته کلی گندم بهاره و گندم پاییزه تقسیم بندی می‌کنند. این دو نوع علاوه بر آن که دانه‌هایشان از نظر رنگ ، بافت ، شکل و ... باهم فرق دارد شرایط رشد و نمو آنها نیز باهم تفاوت می‌کند. این دو نوع گندم را در دو زمان مختلف در سال کشت می‌نمایند. دانه گندم ، دارای شیاری است که در طول دانه قرار می‌گیرد. عمق این شیار در گندمهای پاییزه زیاد و در گندمهای بهاره کم است. طرفین این شیار در گندمهای بهاره گرد و در گندمهای پاییزه گوشه‌دار می‌باشد.

  • گندم بهاره

  • در اوایل بهار کاشته می‌شود. پس از جوانه زدن ، گیاه جوان در بهار و اوایل تابستان رشد نموده و محصول آن را تا اواخر تابستان برداشت می‌کنند. گندم بهاره را معمولا در نواحیی کشت می‌کنند که گندم پاییزه نمی‌تواند در برابر سرمای سخت زمستانی آن مناطق ، مقاومت نماید. البته میزان محصول‌دهی گندم پاییزه از بهاره بیشتر است. معمولا پس از تهیه بذر و زمانی که دمای خاک به یک درجه سانتیگراد بالای صفر رسید، گندم بهاره را می‌کارند.

  • اگر شرایط آب و هوایی اجازه دهد می‌توان گندم را زودتر هم کاشت تا دوره رشد آن طولانی‌تر شده و میزان محصول دهی آن بیشتر شود. گندم بهاره برای آن که به مرحله گلدهی برسد، باید به مدت طولانی در معرض هوای سرد قرار گیرد. اگر گندم پاییزه را در بهار بکارند، چون دوره سرما را پشت سر نمی‌گذارد، نمی‌تواند گل آذین خوبی تشکیل دهد.

  • گندم پاییزه

  • این نوع گندم در نیم کره شمالی ، در فصل پاییز موقعی که دمای خاک از 13 درجه سانتیگراد کمتر باشد کشت می شود. ابتدا بذر گندم پاییزه جوانه می‌زند. سپس در فصل زمستان ، گیاه به صورت گیاه جوان کوچکی باقی می‌ماند و با آغاز فصل بهار ، مجددا رشد و نمو خود را آغاز می‌کند. معمولا در یکی از ماههای خرداد ، تیر یا نهایتا مرداد ، دانه می‌رسد و آماده برداشت می‌شود. گندمهای پاییزه به نسبت گندمهای بهاره ریشه‌های عمیق‌تر و پرپشت‌تری دارند که تا 200 سانتیمتر در خاک نفوذ می‌کنند. این امر ناشی از آن است که گندمهای پاییزه فصل رشد طولانی‌تری دارند.

  • شرایط مناسب برای رشد گندم

  • خاک شنی و رسی عمیق با زهکشی خوب ، برای رشد گندم مناسب است. اصولا میزان عملکرد گندم در شرایط دیم (آبیاری با باران) ، در خاکهای ریز بافت بیشتر است. چون این قبیل خاکها قادرند آب را بهتر و به مدت طولانی‌تر در خود نگهدارند. اما در شرایط آبی (که کشاورز خود گیاه را آبیاری می‌کند) ، معمولا گندم زیاد تحت تأثیر بافت خاک خود قرار نمی‌گیرد. گندم هم مانند سایر گیاهان نمی‌تواند در خاک خشک جوانه بزند.

  • گندم بهاره به دلیل ذخیره شدن رطوبت زمستانی در خاک ، همواره رطوبت مورد نیاز خود را دارد. اما رطوبت خاک گندمهای پاییزه معمولا فرایند جوانه‌زنی را با مشکل مواجه می‌نماید. اگر برای جوانه زنی یا رشد اولیه جوانه ، خاک رطوبت کافی نداشته باشد بذرها ممکن است بپوسند یا در معرض صدمات ناشی از سرما قرار گیرند.

  • آفات و بیماریهای گیاه گندم

  • زنگ گندم

  • زنگ گندم را ، قارچی به نام Puccinia ایجاد می‌کند. مهم ترین بیماری گندم به شمار می‌رود که شامل زنگ ساقه ، زنگ برگ ، زنگ خطی و زنگ نواری می‌شود. شرایط محیطی مساعد برای ایجاد این نوع آفت ، آب و هوای گرم تا گرم مرطوب می‌باشد. تشکیل حفره‌های قرمز یا سیاه که حاوی اسپورهای تولید مثل در سطح ساقه ، برگ ، غلاف و ... از علائم این بیماری می‌باشند. این قارچها از کارآیی گیاه در مصرف آب می‌کاهند، بافتهای گیاه را تخریب می‌کنند و تعداد دانه‌های موجود در سنبله را مانند زمانی که گیاه به کمبود آب دچار شده، کاهش می‌دهند.



  • سیاهک گندم

  • سیاهک گندم یکی از بیماریهای قارچی گندم است که می‌تواند به صورت سیاهک آشکار ، سیاهک برگ ، سیاهک پنهان معمولی و ... ظاهر گردد. سیاهک پنهان ، مهم‌ترین و رایج‌ترین و در عین حال ، مخرب‌ترین نوع سیاهک است که خسارت زیادی مخصوصا به گندم پاییزه وارد می‌آورد.

  • پوسیدگی جوانه و ریشه

  • بیماریهایی هستند که قارچها آنها را بوجود می‌آورند. این بیماریها هم خسارات زیادی را به محصول گندم وارد می کنند. در گذشته ، ضدعفونی نمودن بذر با ترکیبات جیوه‌ای تا حدی از این بیماریها جلوگیری می‌نمود. اما امروزه اغلب از کاربامات و هگزا کلرو بنزن برای نابودی این بیماریها استفاده می‌کنند.

  • زمان برداشت محصول

  • زمان برداشت گندم تحت تأثیر عواملی از جمله بارندگی ، رطوبت نسبی ، دمای هوا و همچنین رسیدن دانه قرار می‌گیرد. برداشت گندم در ایران از اوایل بهار (در مناطق گرمسیری) آغاز شده و تا اواخر تابستان (در مناطق سردسیری) ادامه دارد. امروزه در سراسر جهان از وسایل مکانیکی خاصی برای برداشت گندم استفاده می‌نمایند، ولی هنوز هم گندم به طریق سنتی که کند و پر هزینه است، برداشت می‌شود. در روش سنتی ، بوته‌های گندم را از فاصله چند سانتی سطح خاک ، درو نموده و به صورت دسته‌های کوچک درمی‌آورند. سپس این دسته‌ها را به خرمنگاه منتقل نموده و طی مراحل خاصی می‌کوبند. زمان صحیح برداشت گندم ، وقتی است که رطوبت دانه بین 14 تا 16 درصد باشد.

  • موارد مصرف گندم مواد مغذی آن

  • برخلاف سایر غلات ، گندم را می‌توان از طرق مختلف از جمله در تهیه نان ، بیسکویت ، شیرینی ، کیک ، اسپاگتی ، ماکارونی و... مورد مصرف قرار داد. از گندم در صنایع کاغذ سازی، چسب سازی و همچنین در تهیه پودرهای لباسشویی هم استفاده می‌گردد. از سبوس و کاه آن نیز به عنوان خوراک دام استفاده می‌کنند. انواع مختلف گندم برای مصارف مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. مثلا گندمهای نرم بهاره یا پاییزه برای مصرف در صنایع بیسکویت سازی ، شیرینی‌پزی و کیک‌پزی مناسبند. در حالی که از گندمهای سخت پاییزه و بهاره در نانوایی استفاده بیشتری دارند